Schadevergoeding door vertraging
Schadevergoeding door vertraging
Schadevergoeding voor belastingdienst door trage toekenning huurtoeslag alleenstaande moeder
Verzoekster, X, vraagt in oktober 2007 zorgtoeslag voor zichzelf aan, zeven maanden nadat haar voormalige echtgenoot de gezamenlijke woning heeft verlaten. Het blijkt dat X nog steeds toeslagpartner is van de huurtoeslag die op naam van haar voormalige echtgenoot aan de verhuurder wordt uitbetaald. De belastingdienst verwerkt de nieuwe situatie en vraagt de huurtoeslag van de ex-partner terug. Deze geeft de verhuurder de opdracht de (te veel) uitbetaalde huurtoeslag aan de belastingdienst terug te betalen. De verhuurder voldoet aan dit verzoek, verhaalt het ontstane huurtekort op X en schakelt daarbij een gerechtsdeurwaarder in. X stelt dat de incassokosten zijn veroorzaakt door de belastingdienst die pas na negen maanden de huurtoeslag heeft toegekend die X op haar eigen naam heeft aangevraagd. X klaagt erover bij de Nationale ombudsman dat de Minister van Financiën deze kosten weigert te vergoeden.
De Nationale ombudsman verzoekt de Minister van Financiën om aan X een schadevergoeding toe te kennen van € 300. De incassokosten die X heeft moeten maken, zijn ontstaan door de niet tijdige betaling van de huurtoeslag. De ombudsman verwerpt de stelling van de belastingdienst en het ministerie dat X toen zij de aanvraag deed nog toeslagpartner was van haar voormalige echtgenoot en dat dit de vertraging veroorzaakte. De ombudsman overweegt dat de belastingdienst vier maanden eerder al de feitelijke situatie had verwerkt en de juiste beschikkingen aan X en haar voormalige echtgenoot gestuurd. De Nationale ombudsman vindt het belangrijk dat in een reactie op een schadeclaim voldoende aandacht wordt besteed aan de reden waarom het nadeel voor de burger is ontstaan en met oog daarop passend reageert. In dit geval ontbrak een logische verklaring of rechtvaardiging voor de vertraging. De huurtoeslag was voor X, een alleenstaande bijstandmoeder, bittere noodzaak. Tijdige uitbetaling is dan juist het voornaamste belang. In zijn reactie op de claim liet de minister dit en de nadelige gevolgen voor X onderbelicht. Ook daarmee schoot de motivering van de minister te kort en miste hij de kans om zich conflictoplossend op te stellen. De klacht van X is gegrond.
Nationale Ombudsman, 1 februari 2011, nr. 2011/00029