Qualitytime beloond

Qualitytime beloond

Hoge Raad gaat voor Quality time voor de DGA

Geruime tijd geleden was er een specifieke aanschrijving van de staatssecretaris waarin werd opgenomen dat lunchkilometers van en naar de woning vooral niet zakelijk waren. Deze resolutie is ingetrokken, maar werd in de volgende procedure weer van zolder gehaald en afgestoft door de inspecteur. De Hoge Raad had hier geen enkel oog voor en acht de ritten voor de lunch geen grondslag voor de bijtelling. Is dit een beloning voor de DGA om aan zijn Quality time toe te komen. Voor nogal wat medewerkers van ons belastingadvieskantoor in Amsterdam zal het geen optie zijn om er van te genieten. Dan moeten er eerst wat logistieke problemen op de A1 of A2, A4 of A9 worden opgelost. Voor de fietsende Amsterdammers wel; but that is another story.

Verloop van de procedure
De Hoge Raad heeft op 11 november 2011 (nr. 10/05389, LJN BU3782) bevestigd dat de dagelijks gemaakte kilometers om thuis te gaan lunchen niet als privékilometers kunnen worden aangemerkt voor de bijtelling auto van de zaak. Het ging om een dga die 's middags thuis luncht en daar soms nog wat zakelijke werkzaamheden verricht.

De dga stelde terecht dat alle woon-werkverkeer krachtens wetsfictie zakelijke kilometers zijn en dus ook de ritten die hij tijdens de lunchpauze maakt. Volgens artikel 13bis, lid 8 Wet LB wordt woon-werkverkeer geacht niet voor privédoeleinden plaats te vinden. Noch de tekst van artikel 13bis Wet LB noch die van haar voorganger artikel 3.145 Wet IB 2001 bevat een definitie of nadere uitwerking van het begrip woon-werkkilometers. Uit de wetsgeschiedenis van artikel 3.145 Wet IB 2001 blijkt dat de frequentie van het woon-werkverkeer op zich niet van belang is.

Hof Arnhem (nrs. 09/00302 en 09/00303, LJN BO4461) wees er al op dat het woon-werkverkeer zonder enige beperking is aangemerkt als zakelijk om de wetgeving te vereenvoudigen en administratieve lasten te verminderen. Het standpunt van staatssecretaris Weekers dat woon-werkverkeer beperkt is tot de ritten aan het begin en het eind van de werkdag, is niet in overeenstemming met de wettekst en heeft geen grond in wetsgeschiedenis. Ook ritten tussen de woning en de plaats van de werkzaamheden die in de loop van een werkdag plaatsvinden, moeten worden gerekend tot het woon-werkverkeer.

De inspecteur had zich overigens voor Hof Arnhem nog tevergeefs beroepen op een eerdere (in 1999 ingetrokken) resolutie waarin lunchritten expliciet zijn uitgezonderd. De inspecteur kon niet het standpunt innemen dat bepaalde situaties van woon-werkverkeer voor artikel 13bis Wet LB buiten zakelijk verkeer moeten vallen.

Opvallend is dat blijkbaar ook de Hoge Raad niet van belang acht of thuis zakelijke werkzaamheden worden verricht. Rechtbank Leeuwarden (nr. 09/2934, LJN BO3175) heeft in een vergelijkbare zaak waarin de uitspraak op bezwaar door de inspecteur werd aangehouden in verband met het lopende hoger beroep voor Hof Arnhem, een werkelijke proceskostenvergoeding toegekend wegens een pleitbaar standpunt.